Voor de tigste keer verrast het Duitse Nordic Notes-label ons verrast met een plaat, waarop een ons nauwelijks bekende zangeres ons met verstomming komt slaan. De zangeres is Emmi Kujanpäa, van wie de naamons enkele jaren geleden bijgebleven was, toen ze deel uitmaakte van de Finno-Balkan Voices. De gelijknamige plaat van een jaar of zes geleden deed in folkmiddens en wereldmuziektijdschriften en -programma’s best wel wat stof opwaaien, maar kreeg geen vervolg, zodat ook Emmi’s naam een beetje naar de achtergrond verzeilde.

Daar komt nu dus verandering in met de debuutplaat onder eigen naam van de jonge vrouw die o den brode werkzaam is als onderzoekster aan de cultuurfaculteit van de Finse Universiteit. Toen ze nog aan de Sibelius-academie studeerde -ze zingt niet alleen, ze bespeelt ook de kantele-, verbleef Emmi in het kader van een Erasmusprogramma een tijdje in het Bulgaarse Plovdiv en ze leerde daar de bijzondere vrouwenstemmen van ondermeer Le Mystère des Voix Bulgares kennen. Die moeten nogal wat indruk op haar gemaakt hebben, want toen ze terug in Finland was, richtte ze haast meteen de Finno-Balkan Voices op en ze ging samenwerken met de Bulgaarse prof Dora Hristova, die later als producer vermeld zou staan op de plaat waar ik hierboven naar verwees. Vanaf 2017 ging Emmi ook samenwerken met de tweede generatie zangeressen van LMDVB, die onder leiding staan van diezelfde prof en ze verdeelt sindsdien haar tijd zo’n beetje tussen Finland en Bulharije en dat was een geheel van opstapjes die leidden tot dit solodebuut.

Dat bevat een tiental eigen liederen van Emmi, waarin zij de lead vocals voor haar rekening neemt en op geregelde tijdstippen één van de dames van LMDVB laat soleren, zodat je een mooi palet van vocale stijlen geserveerd krijgt: Bulgarije, Finland, Karelië…ze hebben allemaal hun eigen typische manier van zingen en dat wordt allemaal netjes gepresenteerd in de liederen waarvan je weliswaar geen moer begrijpt, maar die in het bijgeleverde boekje net voldoende geduid worden om de gewone Westerling te laten begrijpen dat de liederen handelen over des dingen des levens: vreugde en verdriet, liefde en verlangen en zelf een enkele keer over de sporen die door een #MeToo-ervaring nagelaten worden.

Met al die ingrediënten -én met de inbreng van de trompet van Jarkkp Niemela en het toetsenwerk van Eero Grundstrom, twee heren waarmee Emmi enkele jaren geleden als trio Celenka ook al een mooie plaat uitbracht bij Nordic Notes- plus de geweldig mooie inbreng van keelzanger Sauli Heikkila, die ook Morin khuur ofte paardenviool speelt, brouwt Emmi een pracht van een plaat, waarop de schoonheid van de stem centraal staat. Heel makkelijk klinkt het de eerste keer niet, maar, zodra je de plaat een paar keer gehoord hebt, kun je haast niet anders dan er als een blok voor te vallen. Enfin, dat is toch wat mij overkwam. Opener “Ogrejalo-Vuota Vouta”, dat achter bijgaande Youtube-link verscholen zit, kan u alvast hier beluisteren en nadien probeert u misschien best “Milenka”, “Velestia” en afsluiter “Valkean Yön Joiku”, waarna u vast de hele plaat zal omarmen. Prachtige stemmenplaat!

(Dani Heyvaert)